Noticias desde el exilio

Sólo tres cosas: estoy de vuelta na terra, disfrutando de la playa, el letargo, la buena vida y los buenos amigos; volveré pronto, no se asusten que este pais de placeres amargos no estará mucho tiempo dehabitado; y, por último, una afirmación categórica: cuando vuelva lo haré más fuerte, más duro y totalmente decidido. Hay dos seudoprofesores por ahí agotando el papel de sus letrinas... os voy a joder tanto que se os van a quitar las ganas de mercadear con mi carrera.


P.D.: Pronto, muy pronto, podrás oler el salitre... y catar esta piel renegría. Pasada la quincena, sólo queda esperar. How I wish you were here...

4 divagando:

alZhu disse...

Suerte con ellos :S y buen verano :)

Ignis fatuus disse...

Andas pola nosa terra?
Non tiñas xa morriña?
Ánimo con esas loitas, a mar sempre aperta e da coraxe pra esas loitas.

¿Ti tamén sempre terás ahí, dentro, a frescura do mar?

Besiño e disfruta.

E volve, claro.

E disse...

Dichosos los ojos que te leen.

Que sé de usted(es) por sus vecinos y puede que yo vecinee también por la capital a partir de octubre y al fin le ponga voz y cara a mucha gente.

A cuidarse y disfrutar del salitre.

V disse...

Estiven na praia, respirei fume negro, dinlle unha voltiña a Ourense e agora estou un pouco en Madrid ata meiados de mes. Logo voltarei á terra para pasar unha última quincena e, á volta, xa me establecerei definitivamente no meu novo piso, entre Atocha e Lavapiés.

Morriña? Para mín xa é un anaco da miña carne, unha presenza amarga que tece sen acougo baixo a miña gorxa. Tiven tempo de me recrear no asubío morno do vento mareiro da Lanzada, puiden albiscar o océano inmenso mecido ceibe polas ondas da ría, voltei a fraga anterga da miña infáncia,... todo iso virase comigo no meu exilio voluntario, lonxe da terra, mais, por sorte ou desgracia, lonxe tamén do esquecemento. Unha aperta moza, que bo saber que, con todo o difícil que cho poño, eres capaz de saber sempre de que falo.

Maga: La puerta de casa está abierta de manera permanente para todo el que venga, pero para los visitantes de postín como tú, sacaremos la alfombra roja. Un abrazo.

top